Ik ben moe vanavond. Misschien moet ik er maar eentje overslaan en vroeg naar bed gaan? Want ik sta ook vroeger op nu de groep loopt natuurlijk. En zoveel overschot aan energie heb ik precies nog niet.

Ik geniet er wel van, van de groep. Zo moeilijk te beschrijven, maar door kleine dingen aan te bieden, kan er zoveel ontstaan. Het is leuk én vermoeiend. Ook al lijkt het alsof ik niet veel doe, wanneer ik zo’n groep begeleid. Maar op één of andere manier ben ik steeds alert. Ik probeer te zien, voelen en horen wat mensen nodig hebben. Want ik wil het natuurlijk wel goed doen, ik wil een bijzonder ervaring creëren.

Daarstraks hooorde ik mezelf beweren dat ik tegenwoordig ga voor ‘voldoende goed’. Dat moet ik morgen maar even rechtzetten, bedenk ik me nu. Ik ga het herformuleren naar ‘ik ga voldoende voor voldoende goed en soms ga ik toch lekker voor die 100%’. En ja, dan ben ik moe. Maar dat heb ik er meer dan voor over!

Dus écht een kortje deze keer. Maar dat is voldoende goed, niet?!