Na een gezapige zaterdag, een lazy Sunday… Als dat geen weekend is!

Vandaag is mijn metekindje jarig en dan is het zo fijn dat er iets bestaat als videobellen. Niets leukers dan die snoet te zien terwijl hij vertelt over zijn cadeautjes. Hij heeft de step gekregen die hij zo graag wou. Hij had het me uitgebreid verteld op ons pre-verjaardags-shopdagje voor mijn vertrek: hij wilde zo graag een nieuwe step. Maar dat kost veel geld. Dus ging hij aan verschillende mensen centen vragen. Maar met een beetje chance zouden zijn ouders er wel voor zorgen dat ze er zou zijn op zijn verjaardag! En zo was het dus.
‘Het is een rode, Suzanne, met zwart en rode banden!’
Hij zal me straks een foto sturen, als ze aan zee zijn aangekomen en als hij kunstjes kan doen. Want met zijn oude step kon hij bepaalde dingen, die hij in principe al kan, niet uitvoeren.
Daarnaast – en dan gaat de camera de kamer rond – kreeg hij boeken en strips!
‘En, Suzanne, een sweater van Champion!!!’ En hij toont fier zijn borst waarop de letters prijken.
‘En – terwijl hij de sweater omhoog trekt – een t-shirt van Vans!’
Hij is ‘into’ dingen met een merknaam op, momenteel.

Dat was ook het doel van onze shopdag geweest.

Het werd een dag met hindernissen. We hebben immers op een zondag afgesproken en dan zijn de winkels niet open. Dus rijden we naar Breda, want daar is het koopzondag. Echter, wanneer we in Breda arriveren blijken alle winkels gesloten. Pinksteren… Dedju! Terwijl we iets gaan eten op een terras, bel ik naar de Bijenkorf in Eindhoven. Zijn mama had gezegd dat ze daar zijn zo begeerde merken verkochten. Ja, die was open. Dus terug de auto in en naar Eindhoven. Daar blijkt er inderdaad één winkelcentrum open, inclusief de Bijenkorf. De rest van de stad ligt er verlaten bij.

Zoals het echte shoppers betaamd, gaan we eerst ‘spotten’, zien wat er in de aanbieding is. Dan verkennen we de buurt en onderzoeken andere mogelijkheden, om dan, na een ijsje op een bankje, terug te keren naar het heiligdom van de kinderkledingmerken. Champion is er spijtig genoeg niet bij. Daar hebben ze alleen spullen van voor volwassenen. En die pet is écht te groot!

Dan komt het moeilijkste onderdeel kiezen. Hij heeft zelf een budget mee, eigen gespaarde centjes, die hij voor vertrek nog eens heeft nageteld en hij krijgt natuurlijk ook nog iets van mij. Maar zo’n keuze is moeilijk! Dat is zo’n moment dat ik blij ben dat ik meter ben: ik ben hier alleen met eam en kan hem alle tijd van de wereld geven. Ik kan meevoelen met de pijn van ‘maar als ik dat t-shirt neem, dan kan ik dié trui niet kopen!’ Ik kan ze laten bestaan in haar omvang van wereldprobleem. Een uiteindelijk kunnen we toch met een fijne buit naar huis.

En ja, het is een heel eind terug. De gemiddelde klimaatgevoelige lezer zal wellicht meewarig het hoofd schudden over zo’n decadente milieubelasting, maar ik geniet van onze rit terwijl hij honderduit vertelt over zijn vrienden, zijn drummen en dansen, zijn broers, zijn zomerplannen…
Een dag exclusieve aandacht.

En gaat het daarom niet in het leven? Liefdevolle aandacht. Nee, ik ben geen kindermens en ‘ravotten met de jongens’ is aan mij niet besteed. Maar ik kan geven waar ik goed in ben: liefdevolle aandacht, een luisterend oor en 100% interesse. Ik hoop dat ik op die manier mijn meterschap eer aan doe en dat hij kan voelen dat hij in mijn hart zit. Ook al ben ik vaak in afstand ver verwijderd.

Ik stel me voor dat hij op dit moment al kunstjes aan het uithalen is aan de Belgische kust. En ik weet dat hij van dezelfde zon geniet als degene die ik hier, op Naxos, stevig voel schijnen. En het vult mijn hart met liefde. Gelukkige verjaardag Sep!