Toeristendag

31 juli 2019 Suzanne Zomer 2019 0

Vandaag had ik een toeristendag. Grappig, hoe anders een dag kan voelen als je bezoek hebt. Gisteren is L gearriveerd. Zij komt hier een weekje rust zoeken. We kennen elkaar al lang en het zal dus wel loslopen, denk ik dan. En dat doet het ook (ik kan nu ook niets anders schrijven natuurlijk, want zij leest trouw mijn blog ;-). Maar meteen voel ik me dus meer toerist.

Het is een simpele dag: rustig opstaan. Ik had haar gewaarschuwd dat ik ‘s morgens graag eerst op ‘t gemak een tasje koffie drink alvorens veel gesprek te voeren. Maar dat loopt dus goed. Ik zit al even op de computer als ze verschijnt. Samen ontbijten met yoghurt en vers fruit (wat ik voor mezelf niet aan snij – dan neem ik gewoon wat confituur erbij – maar waar ik wel van geniet) en nog een tasje koffie.
Dan naar het strand – te voet (héél ongewoon, want ik spring altijd op mijn fiets) en het strandtentje opzetten om wat schaduw te kunnen voorzien (ook dat doe ik nooit, ik heb dan wel zo’n tentje, maar gebruik het voor mezelf nauwelijks). Vervolgens wat in de zee en naast de zee vertoeven (ik kan me natuurlijk niet houden en bouw ondertussen toch maar wat stenen torentjes) en dan naar Earthbar voor een koffie.
Daar spelen we onze eerste Tavlé. Dat is het fijnste moment van de dag! Het is lang gelden dat ik dat kon spelen. Daarvoor moet je met twee zijn, natuurlijk. En de ander moet het ook kennen! Maar gelukkig leerde ik het haar toen we 16 jaar geleden op de eilanden waren. Het was nu al wel een eeuwigheid geleden dat ze het had gespeeld , maar met kleine reminders hier en daar kwamen de spelregels snel terug.

Een wandelingetje terug, nog wat drijven en dan is het alweer tijd om naar huis te gaan om een lunchke te voorzien. We eten een Griekse sla met wat kliekjes hier en daar. Dan nemen we een siësta (een heerlijke gewoonte, ik vind dat ze dat in België ook zouden moeten invoeren!) en ik zit alweer op mijn computer als ze opnieuw verschijnt.
We maken ons klaar om naar de stad te rijden. We doen wat inkopen, passeren langs de Rental Center om met Filis nog even te overleggen rond mijn auto en wandelen dan als een échte toerist langs de winkeltjes naar beneden. Aan Waffelhouse bestellen we een horentje met één bolletje mokka. We snoepen het verder op aan de rand van de haven, met de zakkende zon op de achtergrond. Nemen toch nog maar een paar zonsondergangfoto’s  – zeker met het kerkje erop!
Dan gaan we de Old Market in. Hier en daar een winkeltje in (even dag zeggen bij Effi – dat is niet toeristisch en voelt lekker gezellig) en dan op zoek naar een fijn restaurantje. Effi raadt ons aan naar Doukati te gaan, waar ik nog nooit ben geweest, maar het is volboekt. We belanden dus toch op de Paralia, de wandelstraat, langs het water, in Ammos, een visrestaurant. We betalen dubbel zoveel dan ik meestal betaal. En we krijgen zoals alle andere toeristen, aan het einde,  een bordje Karpouzi (watermeloen) van het huis.

Dan wandelen we de Paralia verder af, halen onze auto op, rijden door Papavalisou, de eigenlijke hoofdstraat richting huis en verbazen ons dat om half elf de meeste winkels nog open zijn.

Thuisgekomen nog een klein ouzootje omdat dat helpt met de vertering en dan gaan slapen.

Voor L naar haar kamer gaat, zeg ik dus ‘het was een echte toeristendag’. En daar is op zich niets mis mee, natuurlijk. En toch. Morgen maak ik er terug een ‘ik woon hier’-dag van. Ik ga morgen ochtend wat poetsen bij mijn ’gebroken vriendinnetje’. Ik rij met mijn emmer en mop naar daar en ga erin vliegen, dat ze in een fris huis kan thuiskomen. Misschien lijk ik dan wel op een Griekse poetsvrouw, maar dat nog liever dan een toerist ;-).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *