We zouden op roadtrip gaan. Over land naar Naxos. Extreem voorbereid zijn we niet. Het is maar op het laatste moment dat we beslissen om de auto te ‘vercamperen’. Bovendien is het echt wel druk, die laatste weken.
Van nature ben ik nochtans wel graag op alles voorzien. Binnen Inspinazie stond ik bekend als degene die ‘altijd alles bij had’: van veiligheidsspeld tot thermisch deken. Maar blijkbaar niet meer. Is het ouderdom? Is het emotionele groei? Is het voor- of achteruitgang? Ik weet het niet zeker. Er is alleszins beweging.
Ik werk tegenwoordig niet meer met lijstjes maar laat dingen meer organisch ontstaan.
Zo word ik verliefd op een kampeersetje in ‘mijn kleuren’ in de Hema in Zandvoort, waar we stiekem wat fotootjes gaan nemen voor onze foto-opdracht… En zo zorgt de opruim in het huis van mijn mama, die naar een woon-zorgcentrum is, voor twee wijnglazen. Dat drinkt toch fijner dan een plastieken bekertje. Die opruim zorgt daarnaast voor een kampeertafeltje, voor extra tupperware-potjes en broodplankjes, voor een frigobox, een kleurige tafeldoek, zelfs voor een dweil.
We vertrekken dus met een volgeladen auto, niet op basis van een lijstje. Een lijstje, waar wellicht een badhanddoek zou hebben op gestaan…
Ik reis best vaak, maar de laatste jaren overnacht ik voornamelijk op hotel en vaak ga ik naar ‘mijn huis’ in Naxos, waar alles voorzien is. Immers, gezien mijn leven zich zo gespreid afspeelt, heb ik ondertussen heel wat spullen dubbel. Zo heb ik op beide plekken ondergoed, handdoeken, basiskledingstukken en badproducten.
Ondergoed, basiskledingstukken en badproducten: check!
Maar (en met een titel als ‘Badhanddoeken zijn stevig ‘overrated’’ had je het al zien komen) waar ik niet aan dacht: badhanddoeken.
Eigenlijk is het nog erger: standaard zit er zo’n sneldrogend exemplaar in mijn koffertje. Maar op het laatste moment haalde ik die er nog uit omdat er zoveel in moest en ‘ik er toch heb in Naxos’!
Maar dus reeds bij onze eerste nacht in Oostenrijk, daagt het ons: ‘oeps, vergeten’!
Geen nood, een dagje zonder douchen kan geen kwaad en er zijn papieren handdoekjes aan het toilet waar we onze tanden poetsen en een kattenwasje doen.
‘Laat ons gewoon handdoeken kopen onderweg!’
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, zo ontdekken we. We komen er niet zoveel tegen. Waar vind je zoal handdoeken in een grootstad? Of misschien denken we er niet op het juiste moment aan natuurlijk. De eerste dagen missen we ze immers niet, want we verblijven op hotel.
Hotels met prachtige zachte handdoeken, trouwens. En jawel, het dwarrelt door onze gedachten: ‘We nemen er gewoon eentje mee’… En dat voelt dan even spannend en grappig. Tot het ‘echt’ wordt… Dan wordt het duidelijk dan geen van ons beiden een geweten heeft dat daarmee kan leven. Fijn eigenlijk om dat zo sterk te voelen.
Maar dus: geen handdoek.
En daar staan we dan, op de camping… We hebben net een wandeling van een 10-tal km achter de rug, met best wat klimmen. Bovendien is het ook stevig warm, dus een douchke zou goed doen… Maar om nu te zeggen dat het warm genoeg is om na de douche in ons blootje over de camping te lopen om ons te laten opdrogen… Hmmmm
Dus moeten we een plan bedenken. Verschillende mogelijkheden komen tijdens een brainstormsessie naar voren: een tafeldoek, een fleecedekentje, een sjaal… Maar te stijf, te weinig absorberend, te nieuw. Keukenrol lijkt ons dan weer niet goed voor het klimaat;-).
Dus de winnaar: jawel… de dweil van bij ons mama. Vers gewassen weliswaar. En ik kan je verzekeren: It does the job!
En een keukenhanddoek kan ook best wat vel drogen!
Daar bovenop, slaag ik er de volgende dag nog in om pas in de douche, nà de douche, tot besef te komen dat mijn keukenhanddoek nog te drogen hangt. Maar een topje (dat zat zelfs niet tussen de opties) kan dus ook uit de nood helpen.
Slotconclusie: Laat het maar los…
Laat het maar los? Jawel, het werd ons lijflied doorheen de roadtrip. *
Laat het maar los:
die lijstjes,
die veronderstelling dat je alles moet voorzien,
die overtuiging dat een mens een handdoek gebruikt om zich af te drogen.
Laat het maar los, je vindt altijd wel een oplossing.
En je beleeft dubbel zoveel plezier!
*Trouwens, ‘Laat het maar los’ is een superfijn lied van Ingeborg, te vinden op haar cd “Where the sky touches the sea”.
