Wat een dag! Het lijken er wel drie in één!
Het begint lekker relaxed in the middle of nowhere 😉 waar ik mijn ontbijt van de bomen en wijnranken kan plukken. ’s Middags terug naar de bewoonde wereld en dan begint dag twee.
Beseffen dat ik straks niet alleen twee gasten moest gaan ophalen, maar dat de twee anderen ook al in Athene arriveren en dat ik daar een taxi voor zou regelen. Ik bel dus naar George, de liefste taxichauffeur van Athene en omstreken, groot en vertederend schattig maar tegelijkertijd een snelheidsduivel die er steeds voor zorgt dat je die boot haalt, ondanks de vertraging van het vliegtuig; die zegt: als je bang bent, doe dan je ogen maar dicht… Die George is niet in Athene op dit moment. Maar geen nood, hij verwittigt een collega die ‘de vracht’ ophaalt en vervoert – en hij belt me nadien om te zeggen dat alles goed verlopen is!
Even opzoeken hoe laat M morgen zal arriveren, want zij antwoordde niet meer op mijn mail. Tussendoor een was insteken en misschien toch ook nog een paar dingen opruimen in de studio. Een vriend die even langs komt voor een koffie. En dan toch maar even die mails bekijken. Er staan weer veel te veel vlaggetjes!
En dan is het alweer tijd om naar het vliegveld te rijden om de volgende gasten op te halen. Deel drie.
Ik ben er een tiental minuten te vroeg. Terwijl ik ondertussen eigenlijk al weet dat de vluchten meestal wel een beetje te laat arriveren. Maar het wachten wordt goed besteed: ik stof de auto af met een borsteltje en gebruik de vochtige washandjes die A heeft achtergelaten om ook het dashboard stofvrij te maken. Het is een indrukwekkend verschil.
Ik vond het wat vervelend voor T, die zou arriveren om 18u20, dat ik haar zou moeten zeggen dat we nog 35 minuten moesten wachten op de tweede gaste. Maar omdat zij maar om 18u45 arriveerde, was het maar 10 minuten. Nog voor het Olympic vliegtuigje was uitgestapt, landde Sky Express al. Dan was het alleen nog wachten op de baggage. Maar op een vliegveldje dat kleiner is dan het station van Leuven (dat waren C haar eerste woorden ;-)) kan dat niet lang duren. Of toch?
Geen zwarte grote valies op vier wieltjes.
C is van haar melk. Ik schiet in eerste instantie in mijn ‘oplosser’:
‘Ik heb nog wel een tandenborstel en ik kan haar…’
‘Dat helpt me niet hoor, ik wil nog niet bezig zijn met plan B!’.
Ah, ok. Ik zwijg even. Dan komt mijn ‘relativeerder’ naar voor.
‘Ja, sorry, ik begin dan al vanalles te plannen omdat ik ondertussen een professionele bagageverliezer ben. Ik heb het zeker al een keer of vijf voor gehad…’
En dan komen de verhalen van ‘die keer in Canada’ en ‘toen in Portugal’… Dat werkt blijkbaar wel geruststellend. Want bagage verliezen betekent zeker niet dat die echt kwijt is. Laat staan gestolen. Nee hoor, die staat ergens te wachten in Amsterdam of Athene. Morgen is die er!
De dame van Sky moet eerst nog het vliegtuig mee de lucht in krijgen en kan zich dan over onze zaak buigen. Het gebeurt wel meer met die samenwerkingen, vertelt ze. Met KLM en Air France. Soms zijn er dagen waar er verschillende dingen mislopen, dan gaat het weer dagen goed. En nee, ze weet niet waar de bagage zich nu bevindt. Maar ze geeft ons resoluut alle nodige informatie en heeft een geruststellende invloed zonder beloftes te doen.
Uiteindelijk is het al 20u30 als ik de meisjes aan hun respectievelijke hotels afzet. Ze gaan nog iets eten bij Medusa. Ik leg C uit hoe ze via het strand naar haar nieuwe thuis kan lopen. Als ik thuis kom, en wat kleren voor haar bijeenzoek, voelt het toch niet goed om zo’n jonge vrouw alleen langs het donkere verlaten strand te sturen. Het is ‘black moon’ dus het is redelijk donker. En ze heeft het nog nooit gedaan, heeft zelfs geen idee waar ze is… Dus ik bel haar en instrueer haar me te verwittigen als ze klaar zijn. Het voelt beter als ik ze kan oppikken.
Als we in de auto zitten, raken we zo aan de praat, dat we het verhaal toch nog even op haar terras verder zetten.
Het is dus al laat, de avond van de derde dag van vandaag. Tijd om te gaan slapen.
En er is nog zoveel te doen. Maar Siga, siga. Er is morgen nog… Alles op zijn tijd.
