Bijzonder om te ervaren hoe regelmaat werkt. En hoe het is als die regelmaat doorbroken wordt. En dat het tijd nodig heeft om het terug op te bouwen… Of dat is toch hoe het op dit moment voelt.
De voorbije twee maanden, bijna, was het zo vanzelfsprekend om ‘s avonds of in de namiddag in mijn spreekwoordelijke pen te kruipen. Maar door ziek te worden, werd die gewoonte abrupt gestopt. En het lijkt niet zo vanzelfsprekend om het terug op te pakken.

Het heeft ook even tijd nodig om ‘helemaal thuis te komen’. Ik ben er al drie dagen, maar ik voelde daarnet voor het eerst terug de zee.
Dat gebeurt wel meer, natuurlijk, dat ik niet op het strand raak. Misschien is dat typisch aan mensen die aan de zee wonen, dat de behoefte om er altijd ín te gaan minder wordt. En het was ook héél winderig afgelopen dagen. (You can always blame it on the wind!) Windsnelheden tot 100 km per uur naar ’t schijnt. Hoogdagen voor de geoefende kiter wellicht, maar net iets teveel om te kunnen genieten van een stranddagje.

Maar dus vandaag dacht ik: ‘Doe nog eens ‘gewoon’!’ En dus fietste/wandelde ik naar Earthbar voor mijn Freddo Cappucino. En dan voel ik hoe hard ik het heb gemist. De koffie, natuurlijk, maar ook de bar, de meisjes – Kiki en Stella staan voor en achter de bar en zijn super -, de vrienden en kennissen die je ‘welkom-terug’ heten, een klein woordje wisselen of met wie je een lange babbel doet. Ja, dat is thuiskomen. Nog meer dan de voorbije dagen.

En misschien, door die regelmaat terug op te nemen: mijn dagelijks bezoekje aan de zee en/of een koffietje, komt er ook terug een regelmaat in mijn schrijven.
Want ook dat heb ik wel gemist. Alsof ik een gesprekspartner kwijt was. Oei, als ik dat zo verwoord, klinkt dat opeens zo zielig. En zo bedoel ik het helemaal niet. Maar het is wel alsof ik even van gedachten kan wisselen, als ik op mijn klavier lig te tikken, alhoewel zij niet zo vaak iets terug zegt 😉

Dus, wie weet is dit weer de eerste van een volgende maand met verhaaltjes. Verhalen van mijn leven, gedachtenspinsels. Met regelmaat. En misschien wil je opnieuw geregeld meekijken over mijn schouder. Je bent welkom terug!