Beginnen… Ze zeggen vaak dat dat het moeilijkst is. Maar eigenlijk doen we dat constant. We beginnen aan de dag, aan het eten, aan onze wasbeurt… We beginnen elk uur aan het volgende uur. Dus eigenlijk is het helemaal niet moeilijk. En eens je bezig bent, loopt het vanzelf.
Vandaag begin ik aan mijn nieuwe zomer in Naxos.
Concreet betekent dat: beginnen aan een huis dat zich nog wat in winter/voorjaarsmodus bevindt én waar de koffers al wel open, maar nog niet uitgepakt liggen. Dus begin ik met een koffietje op mijn balkon en kijk ik gewoon wat naar de zee 😉
Jawel, maar daarna begin ik toch met het uitpakken van mijn kleren. Het schikken in de kast op mijn, lekker neurotische, manier: stapeltjes t-shirts met spagethi-bandjes, met brede bandjes en met mouwtjes. Alles mooi op kleur. Wat winterkleren verhuizen naar achteraan in de kast. En een plekje vinden voor nog wat knutselmateriaal. Alles uit de koffer vindt stilaan zijn plek. De buitenlichtslinger wordt boven gehaald en opgehangen; mijn totaal overbodige maar oh-zo-romantische voile-gordijntje aan de zijkant van het balkon bevestigd en de I Ousía-banner vooraan…
Vijf uur later (die wel vijf minuten lijken – flow noemt men dat geloof ik) rij ik even naar Mikri Vigla, naar mijn favoriete bakkerijtje. Daar word ik hartelijk verwelkomd door de bakkersvrouw en geniet ik van mijn eerste Freddo Cappucino van het seizoen.
Ondertussen begin ik in het boek ‘Rituelen voor elke dag’ van Nadia Narain en Katia Narain Phillips. Ik kreeg het mee in ruil voor een recensie voor Metafoor. Eerst lijkt het me maar niks, maar 10 pagina’s later (ik moet toegeven, het zijn maar schaars bedrukte bladen;-)) ben ik verkocht. En rara, het eerste hoofdstuk luidt ‘beginnen’! Zo fijn om te lezen over het khaneh-tekani, een ritueel uit de Perzische cultuur, wat letterlijk ‘het huis opschudden’ betekent. Als ik dit zo lees, ben ik goed bezig! Ik heb rommel opgeruimd en zelfs weggegooid, alle ramen opengezet en reparaties uitgevoerd. Als ik thuiskom, ga ik nog wat Palo Santo branden en dan kunnen mijn huisje en ik er weer tegen.
Helemaal klaar voor de zomer.
En klaar om een oud ritueel opnieuw gestalte te geven: het dagelijks schrijven van een blog. Alhoewel de idee van het ‘dagelijks’ me ook wat angst inboezemt. Leg ik me daarmee geen druk op? Nee, ik daag mezelf uit! En meteen schieten 10 onderwerpen door mijn hoofd waarover ik kan schrijven. Na kort beraad beslis ik om ze niet te noteren. Ik wil immers graag dat het kan ontstaan, elke dag opnieuw. In het moment. Zo kan ik elke dag opnieuw beginnen. Want beginnen is niet zo moeilijk, dat doe ik elk uur!
Naxos, 18 juni 2019