Vanmorgen open ik mijn mailbox en er zit een superlieve op me te wachten:

“Goede morgen Suzanne,
Ik heb helemaal geen afscheid genomen van jou op het eind van het schaduw weekend.
Later schoot dit pas door mijn hoofd en vind dat jammer, vandaar deze mail.
Nogmaals heel erg bedankt voor wat je hebt aangereikt, het heeft zoveel in beweging gezet ! Super dankbaar daarvoor. Daarnaast maakt jouw authentieke manier van lesgeven zoveel vuur en passie ik mij wakker om opnieuw speelsheid te omarmen.
Ik hoop dat je een fijn gevoel hebt overgehouden aan het weekend! De EA mag trots zijn met jouw aanbod.
Lieve groet W.”

Mijn ogen worden vochtig…

Ik ben moe de laatste tijd. Het is veel geweest, lange tijd teveel geweest. En ondanks het feit dat ik op dit moment op mijn pad zit, wegen die voorbije jaren, waarin ik blijkbaar toch wel voorbij ging aan mijn lijf.
Ik heb dus heel wat geschrapt in mijn Belgische agenda. En in de opdrachten die ik doe, probeer ik ook eerlijk te zijn. Ik probeer het niet (teveel) weg te stoppen voor mijn studenten en cliënten. Want nee, ook ik ben niet onfeilbaar. En het is maar als ik écht ben, dan ik op mijn best ben.

Naar je lichaam luisteren, dat is waar ik ook rond werk met mensen. Zowel in de trainingen die ik mee begeleid voor Compagnie Bougie, als in de groepen die ik organiseer in Naxos voor I Ousía. Contact maken met het lijf, maar ook met het hart, de ziel, de creativiteit. De connectie herstellen, connectie die vaak te lijden heeft onder stress en verwachtingen. Het doet er niet toe of het nu stress is door een harde deadline voor een project op het werk of door de verwachting van een familielid die wil dat je bepaalde zorg opneemt die voor jou niet klopt…

Ook voor mij is het een uitdaging. Dag in, dag uit.

Ik probeer dus op tijd te gaan slapen. Toch wel een uur vroeger dan ik van mezelf gewend ben. Maar natuurlijk kijk ik dan voor het slapen gaan nog even naar mijn mail. Ze raden dat af (ik doe dat eigenlijk ook wel eens in een cursus ;-), want je weet niet wat je binnen krijgt. Maar deze keer ben ik blij dat ik keek. Want deze mail zat op me te wachten:

“Dag Suzanne

Vandaag gedichten dag, start van de poëzieweek. Met het thema ‘vrijheid’. Het meest begeerlijke woord des levens van jong tot oud?
Ik moest aan je denken, met al je verhalen, woorden, metaforen.
De woorden groeiden tijdens de dinsdagvorming rond drama.
Graag schenk ik je dan ook mijn gedicht van dit jaar.

Grtjs M.”

Vrijheid
Als moeten
‘willen’ is
zit vrijheid
in je aderen

Als willen
‘verlangen’ wordt
van plicht bevrijd
niet vleugellam

Als verlangen
‘ontwaakt’ is
vrijt de inhoud
met de vorm

Als als en dan
‘vervlogen’ zijn
verraadt je glans
de energie die vrij –t
met het leven

Mieke Hagenaars

 

 

Weerom wellen er tranen op.

Ja, ik loop wat emotioneler rond de laatste tijd. Maar op dit moment ben ik ook daar eigenlijk blij om. Want daardoor komen deze dingen ook steviger binnen.

Ik ben zo blij dat ik kan doen wat ik doe. Dat ik mensen kan inspireren. En dat mensen de moeite nemen om dat te laten weten.

Moe maar gelukkig sluit ik mijn laptop af. Morgen geef ik les, ik ga er een lap op geven! 😉

Donderdagavond 31 januari 2018