Tot tranen toe-gelukkig in 5 stappen

  1. Kies een doel
  2. Maak een plan
  3. Vraag hulp
  4. Volhard
  5. Doe het gewoon

Zo ongeveer kan je mijn SUP-avontuur samenvatten. Vandaag stond ik te wenen van geluk, midden op de zee, ergens tussen Plaka en Orkos.

  1. Kies een doel

Het start september 2017… Ik zie mensen rechtstaan op een surfboard en heel elegant over het water glijden alsof het niets is. Dat wil ik ook wel kunnen.

Ik mag van Kiki van Earthbar wel eens hun board gebruiken. Ik durf echter niet goed, uit schrik me belachelijk te maken. Ik heb anderen ondertussen namelijk ook zien ‘struggelen’ om overeind te blijven. Tot mijn zus en schoonbroer arriveren en op mijn laatste dag neem ik de stap: als zij aan de kant staan en mee lachen als ik val, is het minder erg. Na even knoeien blijf ik overeind en na vijf meter weet ik het: ‘Dit wil ik doen!’

  1. Maak een plan

Een eerste stap is natuurlijk een board hebben. Toevallig word ik 50 in april en ik had al zin in een feestje. Dus ik vraag mensen om iplv kadootjes een centje te doneren voor mijn SUP-droom. Heel de winter droom ik van mijn SUP-avonturen. De droom wordt alsmaar groter en concreter: volgende zomer zou ik op mijn board stappen, naar Plaka peddelen en een koffietje gaan drinken in Cedar. Dit is mijn favoriete strandbar, drie kwartier stappen langs het strand. Ik zie het al helemaal voor me.

  1. Vraag hulp

Het hulp vragen in de sponsering van mijn SUP-droom maakt meteen dat ‘ik niet meer anders kan’. Heel wat vrienden hebben een bijdrage geleverd, dus ik moet die board wel kopen!

Toevallig (?!) krijgt Jona, die ook op mijn feestje was, twee dagen nadien een nieuwsbrief van een collega waarin ze SUP-initiaties aanbiedt. Blijk ik die collega te kennen en blijkt die ook vrij te zijn, net die éne dag dat ik met mijn moeder aan zee ben… Dus de sessie kan gepland worden. Het wordt een speciale sessie waarin Patricia me zowel op lichamelijk als psychisch vlak de weg wijst.

  1. Volhard

Wanneer ik arriveer in Naxos moet ik nog wachten op mijn board. Ik ga samen met Ingrid en Sara naar Flisvos Surfclub in de Laguna om het eens uit te proberen. Ingrid staat onmiddellijk op de plank en is vertrokken. Ik daarentegen val meteen weer in het water. Het is onverbiddelijk duidelijk: ik ben géén natuurtalent! Ik leer hierdoor wel goed er terug op te klimmen (én ik sta onder de blauwe plekken en de huid van mijn knie ligt helemaal open). Gelukkig zijn de vriendinnen steunend aanwezig.

De volgende weken ga ik door: ik kruip erop, probeer recht te staan, probeer mijn evenwicht te zoeken. Het evolueert naar: ik klim erop, ik sta recht en ik zoek mijn evenwicht. En tenslotte naar: ik spring erop, ik sta en ik vind mijn evenwicht.

  1. Doe het gewoon

En dan komt de dag… Het is uitzonderlijk windstil. Het is nog vroeg in de ochtend. De zee lonkt. Ik ga het water op en peddel wat. Daar ligt een jachtje… Ik vaar ernaartoe en sla een praatje met de ontbijtende mensen. Ik vaar verder, richting de speciale strandbedden, die ik wel eens van deze kant uit wil bekijken. En dan zie ik een rotsje dat ik nog niet eerder opmerkte. Laat me daar eens heen varen. En wat is die boei? En ik vaar en vaar. En opeens, zonder dat ik het besef, ben ik in Plaka ter hoogte van Cedar… Verbijsterd stap ik van mijn plank. Ik ga naar de bar en krijg mijn koffietje, ook al heb ik geen geld bij me.

Op de terugweg stond ik dus te wenen van geluk. De droom waarvan ik een maand geleden dacht dat het bij een illusie zou blijven, wegens te hoog gegrepen, werd de daad. Gewoon doen.

25 augustus 2018.

Suzanne